Song for the Unification of Europe II

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥΣ Α'

13 ᾽Εάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχο, γέγονα χαλκός ἐγῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.

2 ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα [...] ὣστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.

4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται· ἡ ἀγάπη, οὐ ζελοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φισιοῦται.

7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.

13 Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.