jueves, diciembre 27, 2007


Un gran escritor no podría ser grande si no estuviera asistido por el espíritu, por el otro, que es el injerto de algo que no tiene nada que ver con el animal que somos. Uno habla y uno escribe cuando vale la pena hacerlo, porque es el otro el que te manda decir y escribir las cosas.

Juan José Arreola, Memoria y Olvido, 1994.


miércoles, diciembre 26, 2007

Song for the Unification of Europe II

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥΣ Α'
13 ᾽Εάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχο, γέγονα χαλκός ἐγῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
2 ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα [...] ὣστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.
4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται· ἡ ἀγάπη, οὐ ζελοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φισιοῦται.
7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.
13 Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.