martes, febrero 25, 2014

τοῖς πᾶσιν χρόνος καὶ καιρὸς

»καιρὸς τοῦ τεκεῖν καὶ καιρὸς τοῦ ἀποθανεῖν…
καιρὸς τοῦ φιλῆσαι καὶ καιρὸς τοῦ μισῆσαι καιρὸς πολέμου καὶ καιρὸς εἰρήνης«.

Ἐκκλησιαστής, 3:1, 3:8.

Omnia tempus habent

»Tempus nascendi et tempus moriendi…
tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis«.

Ecclesiastes, 3:1, 3:8.

Melanie Laurent





viernes, febrero 14, 2014

Dulcior

῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
Nossis, Anthologia Palatina, V, 170.


Nada excede al amor en dulzura, y no hay dicha
alguna que aventajarle pueda, ni la miel en la boca..
Así habla Nosis: aquel a quien Cipris no ha amado
no conoce qué rosas son sus flores.

Nosis.

martes, febrero 11, 2014

Y nada hacemos


No es que muera de amor, muero de ti.
Muero de ti, amor, de amor de ti,
de urgencia mía de mi piel de ti,
de mi alma de ti y de mi boca
y del insoportable que yo soy sin ti.

Muero de ti y de mí, muero de ambos,
de nosotros, de ese,
desgarrado, partido,
me muero, te muero, lo morimos.

Morimos en mi cuarto en que estoy solo,
en mi cama en que faltas,
en la calle donde mi brazo va vacío,
en el cine y los parques, los tranvías,
los lugares donde mi hombro acostumbra tu cabeza
y mi mano tu mano
y todo yo te sé como yo mismo.

Morimos en el sitio que le he prestado al aire
para que estés fuera de mí,
y en el lugar en que el aire se acaba
cuando te echo mi piel encima
y nos conocemos en nosotros, separados del mundo,
dichosa, penetrada, y cierto, interminable.

Morimos, lo sabemos, lo ignoran, nos morimos
entre los dos, ahora, separados,
del uno al otro, diariamente,
cayéndonos en múltiples estatuas,
en gestos que no vemos,
en nuestras manos que nos necesitan.

Nos morimos, amor, muero en tu vientre
que no muerdo ni beso,
en tus muslos dulcísimos y vivos,
en tu carne sin fin, muero de máscaras,
de triángulos obscuros e incesantes.
Muero de mi cuerpo y de tu cuerpo,
de nuestra muerte, amor, muero, morimos.
En el pozo de amor a todas horas,
inconsolable, a gritos,
dentro de mí, quiero decir, te llamo,
te llaman los que nacen, los que vienen
de atrás, de ti, los que a ti llegan.
Nos morimos, amor, y nada hacemos
sino morirnos más, hora tras hora,
y escribirnos y hablarnos y morirnos.

miércoles, febrero 05, 2014

Caraxo

»para que Caraxo pueda regresar aquí con su nave intacta; que lo demás quede en manos de los dioses, porque a menudo la calma rápidamente sigue a una gran tempestad«.

Safo.

domingo, febrero 02, 2014

La tierra desde el espacio

Las Californias
Alaska
Groenlandia
Tifón Haiyan
Volcán Pavlof
Revillagigedo
Pakistán
Sakurajima
Islas Canarias
Isla Guadalupe
Vía: AvaxNews.